Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

well furnished with

  • 1 tingens

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tingens

  • 2 tingo

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tingo

  • 3 tinguo

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tinguo

  • 4 nummosus

    nummōsus ( nūm-), a, um, adj. [nummus], well furnished with money, wealthy, rich (for the usual nummatus), [p. 1227] hoc inclinamentum hujuscemodi verborum, ut vinosus, mulierosus, religiosus, nummosus, significat copiam quandam immodicam rei, super quā dicitur, Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > nummosus

  • 5 numosus

    nummōsus ( nūm-), a, um, adj. [nummus], well furnished with money, wealthy, rich (for the usual nummatus), [p. 1227] hoc inclinamentum hujuscemodi verborum, ut vinosus, mulierosus, religiosus, nummosus, significat copiam quandam immodicam rei, super quā dicitur, Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > numosus

  • 6 praedor

    praedor, ātus, 1 (active collat. form, v. infra fin.), v. n. and a. [2. praedo].
    I.
    Neutr., to make booty, to plunder, spoil, rob (in war and otherwise; class.;

    syn.: spolio, diripio): spes rapiendi atque praedandi,

    Cic. Phil. 4, 4, 9:

    licentia praedandi,

    Liv. 22, 3:

    praedantes milites,

    Caes. B. G. 7, 46 fin.:

    ex hereditate,

    Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45; 2, 3, 3, § 6; 2, 3, 20, § 51:

    praedatum exire,

    Liv. 4, 55:

    necessitate inpositā ex alieno praedandi,

    id. 5, 5, 3:

    ex alienis fortunis,

    id. 6, 41, 11:

    ex necessitate alicujus,

    Lact. 6, 18, 8:

    ex agris finitimorum praedari,

    Just. 23, 1, 10:

    classis pluribus locis praedata,

    Tac. Agr. 29:

    de aratorum bonis praedari,

    Cic. Verr. 2, 3, 78, § 182:

    praedari in re frumentariā et in bonis aratorum,

    id. ib. 2, 3, 62, § 146;

    2, 3, 88, § 204: in bonis alienis,

    id. ib. 2, 2, 19, §

    46: omnibus in rebus,

    upon every opportunity, id. ib. 2, 1, 50, §

    130: in insulis cultorum egentibus,

    Liv. 22, 31, 3:

    ex alterius inscientiā praedari,

    to make use of another's ignorance to defraud him, Cic. Off. 3, 17, 72:

    cum apud tuos Mamertinos inveniare improbissimā ratione esse praedatus,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 3.—
    B.
    Transf.: praedātus, a, um, that has made booty; hence, well furnished with booty (Plautinian):

    bene ego ab hoc praedatus ibo,

    Plaut. Ps. 4, 7, 39; id. Rud. 5, 2, 29; id. Pers. 4, 4, 115.—
    II.
    Act., to plunder, pillage, rob any thing (rare before the Aug. period).
    A.
    Lit.:

    pastorum stabula,

    Cic. Sest. 5, 13 Halm N. cr.; B. and K.;

    dub. (al. praeclara cepisset): dum socios magis quam hostes praedatur,

    Tac. A. 12, 49:

    arces Cecropis,

    Val. Fl. 5, 647:

    maria,

    Lact. 5, 9 med.; 7, 17, 9:

    bona vivorum et mortuorum,

    Suet. Dom. 12 (but cf. Roth ad loc.):

    Hylam Nympha praedata,

    Petr. 83.—
    2.
    Transf., to take or catch animals, birds, etc.:

    alia dentibus praedantur, alia unguibus,

    Plin. 10, 71, 91, § 196:

    ovem,

    Ov. A. A. 3, 419:

    pisces calamo praedabor,

    Prop. 4 (5), 2, 37.—
    B.
    Trop., to rob, ravish, take ( poet.):

    amores alicujus,

    to rob one of his mistress, Ov. Am. 3, 8, 59; cf.:

    quae me nuper praedata puella est,

    has caught me, id. Am. 1, 3, 1:

    singula de nobis anni praedantur euntes,

    Hor. Ep. 2, 2, 55:

    dapes,

    to consume, Val. Fl. 4, 429.
    Act. collat. form praedo, āre:

    praedavit omnes filios Tharsis,

    Vulg. Jud. 2, 13; 16; Prisc. p. 799 P.—Hence, prae-dor, āri, in a pass. signif. (ante- and post-class.):

    mihi istaec videtur praeda praedatum irier,

    Plaut. Rud. 4, 7, 16:

    terra direptione praedabitur,

    Vulg. Isa. 24, 3:

    pecuniae praedatae,

    Gell. 4, 18, 12.—As subst.: praedātum, i, n., that which has been obtained by plunder, booty, Vop. Prob. 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praedor

  • 7 habeō

        habeō uī (old perf subj. habessit for habuerit, C.), itus, ēre    [HAB-], to have, hold, support, carry, wear: arma: anulum: arma hic paries habebit, H.: coronam in capite: soccos et pallium: catenas: Faenum in cornu, H.: aquilam in exercitu, S.— To have, hold, contain: quod (fanum) habebat auri: non me Tartara habent, V.: quem quae sint habitura deorum Concilia, etc., V.: Quae regio Anchisen habet? V.: quod habet lex in se: suam (nutricem) cinis ater habebat, V.— To have, hold, occupy, inhabit: urbem, S.: arcem: quā Poeni haberent (sc. castra), L.: Hostis habet muros, V. —Of relation or association, to have: in matrimonio Caesenniam: eos in loco patrui: uxores: patrem: (legionem) secum, Cs.: apīs in iubā: mecum scribas: quibus vendant, habere, Cs.: conlegam in praeturā Sophoclem: civitates stipendiarias, Cs.: cognitum Scaevolam: inimicos civīs: duos amicissimos: eum nuptiis adligatum: quem pro quaestore habuit.— To have, be furnished with: voltum bonum, S.: pedes quinque: Angustos aditūs, V.: manicas, V.— To have, hold, keep, retain, detain: haec cum illis sunt habenda (opp. mittenda), T.: si quod accepit habet: Bibulum in obsidione, Cs.: in liberis custodiis haberi, S.: in vinculis habendi, S.: mare in potestate, Cs.: in custodiam habitus, lodged, L.: ordines, preserve, S.: alios in eā fortunā, ut, etc., L.: exercitus sine inperio habitus, S.: Marium post principia, station, S.: Loricam Donat habere viro, gives to keep, V.: inclusum senatum.—Of ownership or enjoyment, to have, own, possess, be master of: agros: Epicratis bona omnia: in Italiā fundum: quod non desit, H.: (divitias) honeste, enjoy, S.: (leges) in monumentis habemus, i. e. are extant: sibi hereditatem: illam suas res sibi habere iussit (the formula of divorcing a wife): in vestrā amicitiā divitias, S.: nos Amaryllis habet, has my love, V.: habeo, non habeor a Laide: habet in nummis, in praediis, is rich: ad habendum nihil satis esse: amor habendi, V.: Unde habeas, quaerit nemo, sed oportet habere, Iu.— To have, get, receive, obtain: a me vitam, fortunas: imperium a populo R.: habeat hoc praemi tua indignitas: granum ex provinciā: plus dapis, H.: Partem opere in tanto, a place, V.: graviter ferit atque ita fatur, Hoc habet, it reaches him, V.: certe captus est, habet! (i. e. volneratus est) T.— To find oneself, be, feel, be situated, be off, come off: se non graviter: bene habemus nos: praeclare se res habebat: quo pacto se habeat provincia: bene habent tibi principia, T.: bene habet, it is well: atqui Sic habet, H.: credin te inpune habiturum? escape punishment, T.: virtus aeterna habetur, abides, S.— To make, render: uti eos manifestos habeant, S.: pascua publica infesta, L.—With P. perf. pass., periphrast. for perf act.: vectigalia redempta, has brought in and holds, Cs.: domitas libidines: quae conlecta habent Stoici: de Caesare satis dictum: pericula consueta, S.: neque ea res falsum me habuit, S.: edita facinora, L.— To treat, use, handle: duriter se, T.: equitatu agmen adversariorum male, Cs.: exercitum luxuriose, S.: eos non pro vanis hostibus, sed liberaliter, S.: saucii maiore curā habiti, L.— To hold, direct, turn, keep: iter hac, T.: iter ad legiones, Cs.— To hold, pronounce, deliver, utter, make: orationem de ratione censoriā: contionem ad urbem: post habitam contionem: gratulationibus habendis celebramur: quae (querelae) apud me de illo habebantur: verba.— To hold, convene, conduct, cause to take place: comitia haberi siturus: senatum, Cs.: censum: Consilium summis de rebus, V.— To hold, govern, administer, manage, wield: rem p., S.: qui cultus habendo Sit pecori, V.: animus habet cuncta, neque ipse habetur, S.: aptat habendo Ensem, V.—Of rank or position, to hold, take, occupy: priores partīs Apud me, T.: Statum de tribus secundarium.—Fig., to have, have in mind, entertain, cherish, experience, exhibit, be actuated by: si quid consili Habet, T.: alienum animum a causā: tantum animi ad audaciam: plus animi quam consili: amorem in rem p.: in consilio fidem: gratiam, gratias habere; see gratia.— To have, have in mind, mean, wish, be able: haec habebam fere, quae te scire vellem, this was in substance what, etc.: haec habui de amicitiā quae dicerem: quod huic responderet, non habebat: haec fere dicere habui de, etc.: illud adfirmare pro certo habeo, L.—Prov.: quā digitum proferat non habet.—With P. fut. pass., to have, be bound: utrumne de furto dicendum habeas, Ta.: si nunc primum statuendum haberemus, Ta. — To have, have in mind, know, be acquainted with, be informed of: regis matrem habemus, ignoramus patrem: habes consilia nostra, such are: In memoriā habeo, I remember, T.: age, si quid habes, V.—With in animo, to have in mind, purpose, intend, be inclined: rogavi, ut diceret quid haberet in animo: istum exheredare in animo habebat: hoc (flumen) transire, Cs.: bello eum adiuvare, L. — To have in mind, hold, think, believe, esteem, regard, look upon: neque vos neque deos in animo, S.: haec habitast soror, T.: alquos magno in honore, Cs.: Iunium (mensem) in metu, be afraid of: omnīs uno ordine Achivos, all alike, V.: hi numero inpiorum habentur, Cs.: quem nefas habent nominare: deos aeternos: habitus non futtilis auctor, V.: cum esset habendus rex: non nauci augurem: cuius auctoritas magni haberetur, Cs.: id pro non dicto habendum, L.: sic habeto, non esse, etc.: non necesse habeo dicere: eam rem habuit religioni, a matter of conscience: ludibrio haberi, T.: duritiam voluptati, regard as pleasure, S.— To have, have received, have acquired, have made, have incurred: a me beneficia, Cs.: tantos progressūs in Stoicis.—With satis, to have enough, be content, be satisfied: sat habeo, T.: a me satis habent, tamen plus habebunt: non satis habitum est, quaeri, etc.— To have, be characterized by, exercise, practise: salem, T.: habet hoc virtus, ut, etc., this is characteristic of merit: locus nihil habet religionis: celerem motum, Cs.: neque modum neque modestiam, S.: silentium haberi iussit, observed, S.: habebat hoc Caesar, quem cognorat, etc., this was Caesar's way: ornamenta dicendi.— To have, involve, bring, render, occasion, produce, excite: primus adventus equitatūs habuit interitum: habet amoenitas ipsa inlecebras: latrocinia nullam habent infamiam, Cs.— To hold, keep, occupy, engage, busy, exercise, inspire: hoc male habet virum, vexes, T.: animalia somnus habebat, V.: sollicitum te habebat cogitatio periculi: Qui (metus) maior absentīs habet, H.— To take, accept, bear, endure: eas (iniurias) gravius aequo, S.: aegre filium id ausum, L.— To keep, reserve, conceal: Non clam me haberet quod, etc., T.: secreto hoc audi, tecum habeto.— To keep, spend, pass: adulescentiam, S.: aetatem procul a re p., S.—With rem, to have to do, be intimate: quocum uno rem habebam, T.
    * * *
    habere, habui, habitus V
    have, hold, consider, think, reason; manage, keep; spend/pass (time)

    Latin-English dictionary > habeō

  • 8 adparo

    ap-păro ( adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    alicui prandium adparare,

    Plaut. Men. 1, 2, 61:

    cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,

    id. Ad. 5, 9, 8:

    ornare et apparare convivium,

    Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26:

    nuptias,

    Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20:

    bellum apparare,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 35:

    ludos magnificentissimos,

    id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.):

    iter ad caedem faciendam,

    id. Mil. 10, 28:

    aggerem,

    Caes. B. G. 7, 17:

    bellum armaque vi summā,

    Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad:

    ad hostes bellum apparatur,

    Liv. 7, 7.— With in:

    in Sestium adparabantur crimina,

    Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—
    II.
    Trop.:

    nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,

    Plaut. Poen. 5, 2, 139:

    ut tibi auxilium adparetur,

    id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object:

    delinire adparas,

    Plaut. As. 2, 4, 28:

    meam exscindere gentem apparat,

    Stat. Th. 4, 670:

    traicere ex Siciliā,

    Suet. Aug. 47.— Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2):

    dum adparatur,

    Ter. Eun. 3, 5, 35:

    cum in apparando esset occupatus,

    Nep. Hann. 7, 1.—With ut:

    ut eriperes, adparabas,

    Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.:

    qui sese parere adparent legibus,

    Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus ( adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,
    A.
    Of persons, prepared, ready:

    adparatus sum, ut videtis,

    Plaut. Merc. 5, 2, 10:

    adparatus et meditatus ad causam accedo,

    Cic. Leg. 1, 4, 12.—
    B.
    Of things, well supplied, furnished with every thing:

    domus omnibus instructior rebus et apparatior,

    Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.):

    ludi apparatissimi et magnificentissimi,

    Cic. Sest. 54:

    apparatis accipere epulis,

    Liv. 23, 4 Drak.:

    apparatissimae epulae,

    Sen. Ep. 83:

    apparatissimum funus,

    Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.— Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so,

    verba apparata,

    id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē ( adp-), sumptuously:

    et edit et bibit opipare sane et adparate,

    Cic. Att. 13, 52:

    ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),

    Liv. 31, 4.— Comp.: Potes apparatius cenare apud multos;

    nusquam hilarius,

    Plin. Ep. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > adparo

  • 9 apparo

    ap-păro ( adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    alicui prandium adparare,

    Plaut. Men. 1, 2, 61:

    cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,

    id. Ad. 5, 9, 8:

    ornare et apparare convivium,

    Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26:

    nuptias,

    Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20:

    bellum apparare,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 35:

    ludos magnificentissimos,

    id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.):

    iter ad caedem faciendam,

    id. Mil. 10, 28:

    aggerem,

    Caes. B. G. 7, 17:

    bellum armaque vi summā,

    Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad:

    ad hostes bellum apparatur,

    Liv. 7, 7.— With in:

    in Sestium adparabantur crimina,

    Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—
    II.
    Trop.:

    nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,

    Plaut. Poen. 5, 2, 139:

    ut tibi auxilium adparetur,

    id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object:

    delinire adparas,

    Plaut. As. 2, 4, 28:

    meam exscindere gentem apparat,

    Stat. Th. 4, 670:

    traicere ex Siciliā,

    Suet. Aug. 47.— Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2):

    dum adparatur,

    Ter. Eun. 3, 5, 35:

    cum in apparando esset occupatus,

    Nep. Hann. 7, 1.—With ut:

    ut eriperes, adparabas,

    Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.:

    qui sese parere adparent legibus,

    Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus ( adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,
    A.
    Of persons, prepared, ready:

    adparatus sum, ut videtis,

    Plaut. Merc. 5, 2, 10:

    adparatus et meditatus ad causam accedo,

    Cic. Leg. 1, 4, 12.—
    B.
    Of things, well supplied, furnished with every thing:

    domus omnibus instructior rebus et apparatior,

    Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.):

    ludi apparatissimi et magnificentissimi,

    Cic. Sest. 54:

    apparatis accipere epulis,

    Liv. 23, 4 Drak.:

    apparatissimae epulae,

    Sen. Ep. 83:

    apparatissimum funus,

    Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.— Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so,

    verba apparata,

    id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē ( adp-), sumptuously:

    et edit et bibit opipare sane et adparate,

    Cic. Att. 13, 52:

    ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),

    Liv. 31, 4.— Comp.: Potes apparatius cenare apud multos;

    nusquam hilarius,

    Plin. Ep. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > apparo

  • 10 calceo

    calceo ( calcio), āvi, ātum, 1, v. a. [calceus], to furnish with shoes, to put on shoes, to shoe (class. in prose and poetry): calceati et vestiti, * Cic. Cael. 26, 62; Suet. Aug. 78:

    cothurnis,

    Plin. 7, 20, 19, § 83:

    soccis,

    id. 36, 5, 4, § 41: calceandi pedes, * Phaedr. 1, 14, 16; Plin. 7, 53, 54, § 181:

    fibrinis pellibus,

    id. 32, 9, 36, § 110: calceabat ipse sese, Suet. Vesp. 21 al.—
    B.
    Of animals (whose feet were furnished with shoes to be taken off and put on, not shod as with us):

    spartea quă animalia calceantur,

    Pall. 1, 24, 28:

    mulas,

    Suet. Vesp. 23:

    simias,

    Plin. 8, 54, 80, § 215:

    calceatis pedibus,

    Veg. 3, 58, 2.—
    II.
    Trop.:

    calceati dentes,

    facetè, well prepared for biting, Plaut. Capt. 1, 2, 84:

    calceati pedes in praeparatione Evangelii,

    i. e. ready messengers, Vulg. Eph. 6, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > calceo

  • 11 improbus

    imprŏbus ( inpr-), a, um, adj. [2. inprobus], not according to the standard.
    I.
    Lit.
    A.
    Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;

    mostly post-Aug.): merces,

    Plaut. Rud. 2, 3, 43:

    opera araneorum et textura inproba,

    id. Stich. 2, 2, 24:

    panis,

    Mart. 10, 5, 5:

    improbiores postes,

    Plaut. Most. 3, 2, 139:

    tua sum opera et propter te inprobior,

    id. Bacch. 5, 2, 84.—
    B.
    Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:

    genua,

    Col. 6, 1, 3:

    arva,

    Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):

    Chilones a labris improbioribus,

    Charis. p. 78 P.:

    mons,

    Verg. A. 12, 687:

    tegmina plantae,

    Val. Fl. 6, 702:

    improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,

    Mart. 12, 18, 13:

    villus barbarum in capris,

    Plin. 12, 17, 37, § 73:

    reptatus (vitium),

    id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:

    imber improbior,

    Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—
    II.
    Transf., of mind and character.
    A.
    Restless, indomitable, persistent (cf.:

    pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,

    Verg. G. 1, 146:

    tum cornix plena pluviam vocat improba voce,

    id. ib. 1, 388:

    quatit improbus hastam,

    id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—
    B.
    Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).
    1.
    Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:

    qui improbi essent et scelesti,

    Plaut. Mil. 3, 1, 137:

    nequam et improbus,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,

    id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):

    populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    longe post natos homines improbisssimus,

    id. Brut. 62, 224:

    cum in me tam improbus fuit,

    id. Att. 9, 15, 5:

    ab ingenio est improbus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 59:

    ut alias res est impense improbus,

    id. Ep. 4, 1, 39:

    negat improbus et te Neglegit, aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 63:

    anus,

    id. S. 2, 5, 84:

    cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,

    Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:

    (anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,

    voracious, Verg. G. 3, 431:

    lupus,

    id. A. 9, 62:

    Jovis ales,

    id. ib. 12, 250:

    annis,

    by his youth, Juv. 3, 282:

    Fortuna arridens infantibus,

    mischievous, id. 6, 605. — Comp.:

    inprobior satiram scribente cinaedo,

    Juv. 4, 106. —
    * (β).
    With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —
    2.
    Of inanim. and abstr. things:

    improbo Iracundior Hadria,

    Hor. C. 3, 9, 22:

    lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    perfricare faciem et quasi improbam facere,

    shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:

    oris improbi homo,

    Suet. Gramm. 15:

    divitiae,

    Hor. C. 3, 24, 62:

    improba non fuerit si mea charta, dato,

    Mart. 8, 24, 2:

    satureia,

    exciting lust, id. 3, 75, 4:

    ingenio improbo,

    Plaut. Ps. 1, 2, 16:

    facta,

    id. Truc. 2, 7, 4:

    dicta,

    licentious, Ov. F. 5, 686:

    verba,

    id. A. A. 3, 796; cf.

    carmina,

    id. Tr. 2, 441:

    legis improbissimae poena,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    testamentum,

    illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:

    mala et improba defensio,

    id. ib. 2, 2, 41, §

    101: amor,

    Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:

    improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,

    Quint. 12, 1, 13:

    improba ventris rabies,

    Verg. A. 2, 356:

    quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,

    Sen. Q. N. 4 praef. med.:

    improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,

    Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).
    1.
    Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):

    ad eos, quibus intestinum improbe prominet,

    Marc. Emp. 31 med.:

    de quodam procerae staturae improbiusque nato,

    i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:

    Chilones improbius labrati,

    Charis. p. 78 P. —
    2.
    (Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:

    multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,

    Cic. Rosc. Am. 36, 104:

    facere aliquid,

    Quint. 1, 3, 13:

    quibus improbe datum est,

    Cic. Off. 2, 22, 79:

    quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?

    id. Sull. 10, 30:

    praeda improbe parta,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    aliquid petere,

    Quint. 6, 3, 95:

    non improbe litigabunt,

    id. 12, 7, 5:

    ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,

    incorrectly, Gell. 15, 5, 1;

    so with indocte,

    id. 15, 9, 4.— Comp.:

    estne aliquid, quod improbius fieri possit?

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:

    decerpere oscula,

    Cat. 68, 126. — Sup.:

    quas (res) improbissime fecit,

    Cic. Caecin. 9, 23:

    respondere,

    id. Pis. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > improbus

  • 12 inprobus

    imprŏbus ( inpr-), a, um, adj. [2. inprobus], not according to the standard.
    I.
    Lit.
    A.
    Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;

    mostly post-Aug.): merces,

    Plaut. Rud. 2, 3, 43:

    opera araneorum et textura inproba,

    id. Stich. 2, 2, 24:

    panis,

    Mart. 10, 5, 5:

    improbiores postes,

    Plaut. Most. 3, 2, 139:

    tua sum opera et propter te inprobior,

    id. Bacch. 5, 2, 84.—
    B.
    Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:

    genua,

    Col. 6, 1, 3:

    arva,

    Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):

    Chilones a labris improbioribus,

    Charis. p. 78 P.:

    mons,

    Verg. A. 12, 687:

    tegmina plantae,

    Val. Fl. 6, 702:

    improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,

    Mart. 12, 18, 13:

    villus barbarum in capris,

    Plin. 12, 17, 37, § 73:

    reptatus (vitium),

    id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:

    imber improbior,

    Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—
    II.
    Transf., of mind and character.
    A.
    Restless, indomitable, persistent (cf.:

    pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,

    Verg. G. 1, 146:

    tum cornix plena pluviam vocat improba voce,

    id. ib. 1, 388:

    quatit improbus hastam,

    id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—
    B.
    Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).
    1.
    Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:

    qui improbi essent et scelesti,

    Plaut. Mil. 3, 1, 137:

    nequam et improbus,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,

    id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):

    populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    longe post natos homines improbisssimus,

    id. Brut. 62, 224:

    cum in me tam improbus fuit,

    id. Att. 9, 15, 5:

    ab ingenio est improbus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 59:

    ut alias res est impense improbus,

    id. Ep. 4, 1, 39:

    negat improbus et te Neglegit, aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 63:

    anus,

    id. S. 2, 5, 84:

    cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,

    Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:

    (anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,

    voracious, Verg. G. 3, 431:

    lupus,

    id. A. 9, 62:

    Jovis ales,

    id. ib. 12, 250:

    annis,

    by his youth, Juv. 3, 282:

    Fortuna arridens infantibus,

    mischievous, id. 6, 605. — Comp.:

    inprobior satiram scribente cinaedo,

    Juv. 4, 106. —
    * (β).
    With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —
    2.
    Of inanim. and abstr. things:

    improbo Iracundior Hadria,

    Hor. C. 3, 9, 22:

    lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    perfricare faciem et quasi improbam facere,

    shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:

    oris improbi homo,

    Suet. Gramm. 15:

    divitiae,

    Hor. C. 3, 24, 62:

    improba non fuerit si mea charta, dato,

    Mart. 8, 24, 2:

    satureia,

    exciting lust, id. 3, 75, 4:

    ingenio improbo,

    Plaut. Ps. 1, 2, 16:

    facta,

    id. Truc. 2, 7, 4:

    dicta,

    licentious, Ov. F. 5, 686:

    verba,

    id. A. A. 3, 796; cf.

    carmina,

    id. Tr. 2, 441:

    legis improbissimae poena,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    testamentum,

    illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:

    mala et improba defensio,

    id. ib. 2, 2, 41, §

    101: amor,

    Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:

    improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,

    Quint. 12, 1, 13:

    improba ventris rabies,

    Verg. A. 2, 356:

    quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,

    Sen. Q. N. 4 praef. med.:

    improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,

    Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).
    1.
    Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):

    ad eos, quibus intestinum improbe prominet,

    Marc. Emp. 31 med.:

    de quodam procerae staturae improbiusque nato,

    i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:

    Chilones improbius labrati,

    Charis. p. 78 P. —
    2.
    (Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:

    multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,

    Cic. Rosc. Am. 36, 104:

    facere aliquid,

    Quint. 1, 3, 13:

    quibus improbe datum est,

    Cic. Off. 2, 22, 79:

    quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?

    id. Sull. 10, 30:

    praeda improbe parta,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    aliquid petere,

    Quint. 6, 3, 95:

    non improbe litigabunt,

    id. 12, 7, 5:

    ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,

    incorrectly, Gell. 15, 5, 1;

    so with indocte,

    id. 15, 9, 4.— Comp.:

    estne aliquid, quod improbius fieri possit?

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:

    decerpere oscula,

    Cat. 68, 126. — Sup.:

    quas (res) improbissime fecit,

    Cic. Caecin. 9, 23:

    respondere,

    id. Pis. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > inprobus

  • 13 dotatus

    1.
    dōto, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to endow, to portion (esp. richly); in the verb. finit. rare (and perh. not ante-Aug.):

    filiam splendidissime maritavit, dotavitque,

    Suet. Vesp. 14:

    sanguine Trojano et Rutulo dotabere, virgo,

    Verg. A. 7, 318; Claud. Nupt. Hon. et Mar. 290; cf. id. IV. Cons. Hon. 648.—And transf.:

    in Arabia et olea dotatur lacrima,

    is furnished with an exudation, Plin. 12, 17, 38, § 77; Pall. poet. Insit. 63; Vulg. Gen. 30, 20.—Far more freq. and class.: dōtātus, a, um, P. a., well or richly endowed, gifted, provided.
    A.
    Prop.:

    uxor,

    Plaut. As. 5, 2, 49; id. Most. 3, 2, 14; id. Mil. 3, 1, 86; Ter. Phorm. 5, 7, 47; Cic. Att. 14, 13, 5; Prop. 1, 8, 35 (1, 8, b. 9 M.); Hor. C. 3, 24, 19 al.—
    B.
    Transf.:

    ulmus vite,

    Plin. 18, 28, 68, § 266:

    Chione dotatissima formā,

    Ov. M. 11, 301.— Comp. and adv. do not occur.
    2.
    Dōto, ūs, f., = Dôtô, a sea-nymph, Verg. A. 9, 102; Val. Fl. 1, 134 al. ‡† drăcaena, ae, f., = drakaina, a shedragon, acc. to Don. p. 1747 P.; Prisc. p. 643 and 684 ib.; Cledon. p. 1896 ib.

    Lewis & Short latin dictionary > dotatus

  • 14 Doto

    1.
    dōto, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to endow, to portion (esp. richly); in the verb. finit. rare (and perh. not ante-Aug.):

    filiam splendidissime maritavit, dotavitque,

    Suet. Vesp. 14:

    sanguine Trojano et Rutulo dotabere, virgo,

    Verg. A. 7, 318; Claud. Nupt. Hon. et Mar. 290; cf. id. IV. Cons. Hon. 648.—And transf.:

    in Arabia et olea dotatur lacrima,

    is furnished with an exudation, Plin. 12, 17, 38, § 77; Pall. poet. Insit. 63; Vulg. Gen. 30, 20.—Far more freq. and class.: dōtātus, a, um, P. a., well or richly endowed, gifted, provided.
    A.
    Prop.:

    uxor,

    Plaut. As. 5, 2, 49; id. Most. 3, 2, 14; id. Mil. 3, 1, 86; Ter. Phorm. 5, 7, 47; Cic. Att. 14, 13, 5; Prop. 1, 8, 35 (1, 8, b. 9 M.); Hor. C. 3, 24, 19 al.—
    B.
    Transf.:

    ulmus vite,

    Plin. 18, 28, 68, § 266:

    Chione dotatissima formā,

    Ov. M. 11, 301.— Comp. and adv. do not occur.
    2.
    Dōto, ūs, f., = Dôtô, a sea-nymph, Verg. A. 9, 102; Val. Fl. 1, 134 al. ‡† drăcaena, ae, f., = drakaina, a shedragon, acc. to Don. p. 1747 P.; Prisc. p. 643 and 684 ib.; Cledon. p. 1896 ib.

    Lewis & Short latin dictionary > Doto

  • 15 doto

    1.
    dōto, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to endow, to portion (esp. richly); in the verb. finit. rare (and perh. not ante-Aug.):

    filiam splendidissime maritavit, dotavitque,

    Suet. Vesp. 14:

    sanguine Trojano et Rutulo dotabere, virgo,

    Verg. A. 7, 318; Claud. Nupt. Hon. et Mar. 290; cf. id. IV. Cons. Hon. 648.—And transf.:

    in Arabia et olea dotatur lacrima,

    is furnished with an exudation, Plin. 12, 17, 38, § 77; Pall. poet. Insit. 63; Vulg. Gen. 30, 20.—Far more freq. and class.: dōtātus, a, um, P. a., well or richly endowed, gifted, provided.
    A.
    Prop.:

    uxor,

    Plaut. As. 5, 2, 49; id. Most. 3, 2, 14; id. Mil. 3, 1, 86; Ter. Phorm. 5, 7, 47; Cic. Att. 14, 13, 5; Prop. 1, 8, 35 (1, 8, b. 9 M.); Hor. C. 3, 24, 19 al.—
    B.
    Transf.:

    ulmus vite,

    Plin. 18, 28, 68, § 266:

    Chione dotatissima formā,

    Ov. M. 11, 301.— Comp. and adv. do not occur.
    2.
    Dōto, ūs, f., = Dôtô, a sea-nymph, Verg. A. 9, 102; Val. Fl. 1, 134 al. ‡† drăcaena, ae, f., = drakaina, a shedragon, acc. to Don. p. 1747 P.; Prisc. p. 643 and 684 ib.; Cledon. p. 1896 ib.

    Lewis & Short latin dictionary > doto

  • 16 dracaena

    1.
    dōto, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to endow, to portion (esp. richly); in the verb. finit. rare (and perh. not ante-Aug.):

    filiam splendidissime maritavit, dotavitque,

    Suet. Vesp. 14:

    sanguine Trojano et Rutulo dotabere, virgo,

    Verg. A. 7, 318; Claud. Nupt. Hon. et Mar. 290; cf. id. IV. Cons. Hon. 648.—And transf.:

    in Arabia et olea dotatur lacrima,

    is furnished with an exudation, Plin. 12, 17, 38, § 77; Pall. poet. Insit. 63; Vulg. Gen. 30, 20.—Far more freq. and class.: dōtātus, a, um, P. a., well or richly endowed, gifted, provided.
    A.
    Prop.:

    uxor,

    Plaut. As. 5, 2, 49; id. Most. 3, 2, 14; id. Mil. 3, 1, 86; Ter. Phorm. 5, 7, 47; Cic. Att. 14, 13, 5; Prop. 1, 8, 35 (1, 8, b. 9 M.); Hor. C. 3, 24, 19 al.—
    B.
    Transf.:

    ulmus vite,

    Plin. 18, 28, 68, § 266:

    Chione dotatissima formā,

    Ov. M. 11, 301.— Comp. and adv. do not occur.
    2.
    Dōto, ūs, f., = Dôtô, a sea-nymph, Verg. A. 9, 102; Val. Fl. 1, 134 al. ‡† drăcaena, ae, f., = drakaina, a shedragon, acc. to Don. p. 1747 P.; Prisc. p. 643 and 684 ib.; Cledon. p. 1896 ib.

    Lewis & Short latin dictionary > dracaena

  • 17 paro

    1.
    păro, āvi, ātum, 1, v. a. [cf. Sanscr. par, piparmi, to lead, to further; Gr. poros; Lat. porta, peritus; also -per in pauper], to make or get ready, to prepare, furnish, provide; to order, contrive, design, etc. (freq. and class.; syn.: apparo, comparo, acquiro); with personal, non-personal, and abstract objects; constr. usually with acc. or inf., rarely with ut, ne, or absol.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    omne paratum est, Ut jussisti... prandium,

    Plaut. Men. 2, 3, 14; cf. Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62:

    turres, falces, testudinesque,

    Caes. B. G. 5, 42 fin.:

    incendia,

    Sall. C. 27, [p. 1305] 2:

    ad integrum bellum cuncta parat,

    id. J. 73, 1; Ter. And. 4, 4, 2:

    quod parato opus est, para,

    id. ib. 3, 2, 43:

    quam hic fugam aut furtum parat?

    id. Phorm. 1, 4, 14; so with acc. of the act purposed:

    fugam,

    i. e. to prepare one's self for flight, Verg. A. 1, 360; Cic. Att. 7, 26, 1:

    filio luctum,

    Ter. Hec. 2, 1, 13:

    cupiditates in animo,

    id. Phorm. 5, 4, 2:

    bellum,

    Caes. B. G. 3, 9:

    insidias alicui,

    Sall. C. 43, 2:

    defensionem,

    id. ib. 35, 2:

    leges,

    to introduce, id. ib. 51, 40:

    verba a vetustate repetita gratiam novitati similem parant,

    furnish, Quint. 1, 6, 39.—More rarely with reflex. pron. and final clause, or ad and acc., or (mostly post-Aug.) with dat.:

    hisce ego non paro me, ut rideant,

    Ter. Eun. 2, 2, 18; cf.:

    quin ita paret se, ut, etc.,

    id. Hec. 1, 1, 11:

    se ad discendum,

    Cic. Or. 35, 122:

    ad iter parare,

    Liv. 42, 53, 2; cf.:

    huc te pares, haec cogites,

    Cic. Fam. 1, 7, 9:

    alterutri se fortunae parans,

    Vell. 2, 43, 2:

    se ad similem casum,

    Caes. B. G. 7, 41; Prop. 2, 24, 48 (3, 19, 32):

    multitudo, quam ad capiunda arma paraverat,

    Sall. C. 27, 4:

    parantibus utrisque se ad proelium,

    Liv. 9, 14, 1; 21, 31, 1:

    ad proelium vos parate,

    Curt. 4, 13, 10: foro se parant, Sen. Contr. praef. § 4.— Pass.:

    si ita naturā paratum esset, ut, etc.,

    so ordered, ordained, Cic. Div. 2, 59, 122:

    ut simul in omnia paremur,

    may habituate ourselves, Quint. 11, 3, 25.—
    (β).
    With inf., to prepare, intend, resolve, purpose, delermine, be on the point of, be about to do any thing: signa sonitum dare voce parabant, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 46 Müll. (Ann. v. 447 Vahl.):

    maledictis deterrere (poëtam), ne scribat, parat,

    Ter. Phorm. prol. 3:

    munitiones institutas parat perficere,

    Caes. B. C. 1, 83:

    omni Numidiae imperare parat,

    Sall. J. 13, 2:

    proficisci parabat,

    id. C. 46, 3 Kritz:

    in nemus ire parant,

    Verg. A. 4, 118:

    multa parantem Dicere,

    id. ib. 4, 390.—
    (γ).
    With ut or ne (very rare):

    aequom fuit deos paravisse, uno exemplo ne omnes vitam viverent,

    have so ordered it, Plaut. Mil. 3, 1, 130; cf. Cic. Div. 2, 59, 122 supra:

    age jam, uxorem ut arcessat, paret,

    Ter. Heaut. 5, 1, 75:

    animo virili praesentique ut sis, para,

    id. Phorm. 5, 7, 64.—
    (δ).
    With rel.-clause:

    quom accepisti, haud multo post aliquid quod poscas paras,

    Plaut. As. 1, 3, 16:

    priusquam unum dederis, centum quae poscat parat,

    id. Truc. 1, 1, 31.— Absol., to make preparations, to prepare one's self (very rare):

    at Romani domi militiaeque intenti festinare, parare, alius alium hortari, etc.,

    Sall. C. 6, 5:

    contra haec oppidani festinare, parare,

    id. J. 76, 4; 60, 1:

    jussis (militibus) ad iter parare,

    Liv. 42, 53.—
    B.
    In partic., of fate, to prepare, destine any thing ( poet.): cui fata parent, quem poscat Apollo, for whom the Fates prepare (death), Verg. A. 2, 121:

    quid fata parent,

    Luc. 1, 631; 6, 783:

    motus fata parabant,

    id. 2, 68; cf.:

    sed quibus paratum est a Patre meo,

    Vulg. Matt. 20, 23. —
    II.
    Transf., to procure, acquire, get, obtain (freq. and class.).
    A.
    In gen.:

    jam ego parabo Aliquam dolosam fidicinam,

    Plaut. Ep. 3, 2, 37:

    at dabit, parabit,

    id. Ps. 1, 3, 49:

    ille bonus vir nobis psaltriam Paravit,

    Ter. Ad. 3, 4, 31; id. Eun. 4, 6, 32:

    eum mihi precatorem paro,

    id. Heaut. 5, 2, 49:

    cetera parare, quae parantur pecuniā... amicos non parare,

    Cic. Lael. 15, 55:

    sibi regnum,

    Sall. C. 5, 6:

    exercitum,

    id. ib. 29, 3:

    commeatus,

    id. J. 28, 7:

    locum et sedes,

    Caes. B. G. 1, 31; 6, 22:

    quin ei velut opes sint quaedam parandae,

    Quint. 10, 1, 15:

    de lodice parandā,

    Juv. 7, 66.—
    B.
    In partic., to procure with money, to buy, purchase:

    in Piraeum ire volo, parare piscatum mihi,

    Plaut. Most. 1, 1, 64:

    trans Tiberim hortos,

    Cic. Att. 12, 19, 1; id. Fl. 29, 71 fin.:

    jumenta,

    Caes. B. G. 4, 2:

    servi aere parati,

    Sall. J. 31, 11:

    argento parata mancipia,

    Liv. 41, 6 fin. —Hence, părātus, a, um, P. a., prepared.
    A.
    In gen., ready (class.):

    ex paratā re imparatam omnem facis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 6; so (opp. imparata) id. Cas. 4, 4, 8:

    tibi erunt parata verba, huic homini verbera,

    Ter. Heaut. 2, 3, 114:

    quos locos multā commentatione atque meditatione paratos atque expeditos habere debetis,

    Cic. de Or. 2, 27, 118:

    propositum ac paratum auxilium,

    Q. Cic. Petit. Cons. 6, 22:

    omnia ad bellum apta ac parata,

    Caes. B. C. 1, 30; Plin. Pan. 88:

    obvius et paratus umor,

    id. Ep. 2, 17, 25: parata victoria, an easy victory, Liv. 5, 6.—
    (β).
    With inf.:

    id quod parati sunt facere,

    Cic. Quint. 2, 8:

    audire,

    id. Inv. 1, 16, 23:

    paratos esse et obsides dare et imperata facere,

    Caes. B. G. 2, 3:

    omnia perpeti parati,

    id. ib. 3, 9:

    se paratum esse decertare,

    id. ib. 1, 44.—
    (γ).
    With dat. (not in Cic. or Cæs.):

    vel bello vel paci paratus,

    Liv. 1, 1, 8:

    nec praedae magis quam pugnae paratos esse,

    id. 7, 16, 4:

    imperio,

    id. 9, 36, 8:

    ferri acies... parata neci,

    Verg. A. 2, 334:

    veniae,

    Ov. P. 2, 2, 117:

    animus sceleribus,

    Tac. A. 12, 47:

    provincia peccantibus,

    id. Agr. 6:

    athleta certamini paratior,

    Quint. 8, 3, 10:

    castris ponendis,

    Liv. 33, 6:

    omnibus audendis paratissimus,

    Vell. 2, 56, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    Prepared, provided, furnished, fitted, equipped with any thing:

    intellegit me ita paratum atque instructum ad judicium venire, ut, etc.,

    Cic. Verr. 1, 3, 7; cf.:

    ad permovendos animos instructi et parati,

    id. Or. 5, 20:

    scutis telisque parati ornatique,

    id. Caecin. 21, 60; id. Tusc. 4, 23, 52; id. Fam. 2, 4, 2:

    quo paratior ad usum forensem promptiorque esse possim,

    id. Div. in Caecil. 13, 41:

    paratus ad navigandum,

    id. Att. 9, 6, 2:

    ad omnem eventum paratus sum,

    id. Fam. 6, 21, 1; cf.:

    in omnīs causas paratus,

    Quint. 10, 5, 12; Sen. Contr. 3, 18, 3; Suet. Galb. 19:

    ad mentiendum paratus,

    Cic. Lael. 26, 98:

    animo simus ad dimicandum parati,

    Caes. B. C. 3, 85 fin.:

    paratiores ad omnia pericula subeunda,

    id. B. G. 1, 5:

    ad dicendum parati,

    Cic. de Or. 1, 9, 38.—
    (β).
    With ab: ab omni re sumus paratiores, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 6: si paratior ab exercitu esses, Cael. ib. 8, 10.—
    (γ).
    With in and abl., well versed, skilled, experienced in any thing:

    Q. Scaevola in jure paratissimus,

    Cic. Brut. 39, 145:

    prompta et parata in agendo celeritas,

    id. ib. 42, 154:

    in rebus maritimis,

    id. Imp. Pomp. 18, 55.—
    (δ).
    With contra:

    te contra fortunam paratum armatumque cognovi,

    Cic. Fam. 5, 13, 1.—
    2.
    Of mental preparation, prepared, ready, in a good or bad sense:

    ut ad partes paratus veniat,

    Varr. R. R. 2, 5, 1:

    fabulam compositam Volsci belli, Hernicos ad partes paratos,

    Liv. 3, 10, 10:

    ad quam (causarum operam) ego numquam, nisi paratus et meditatus accedo,

    Cic. Leg. 1, 4, 12:

    homo ad omne facinus paratissimus,

    id. Mil. 9, 25; id. Verr. 2, 2, 6, § 17; 2, 2, 15, § 37; id. Quint. 11, 39:

    itane huc paratus advenis?

    Ter. And. 5, 4, 6; cf.:

    philosophi habent paratum quid de quāque re dicant,

    Cic. de Or. 2, 36, 152.—Hence, adv.: părātē.
    1.
    Preparedly, with preparation:

    ad dicendum parate venire,

    Cic. Brut. 68, 241:

    paratius atque accuratius dicere,

    id. de Or. 1, 33, 150.—
    2.
    Transf.
    a.
    Carefully, vigilantly:

    id parate curavi ut caverem,

    Plaut. Rud. 1, 3, 9.—
    b.
    Readily, promptly:

    paratius venire,

    Cic. Rosc. Am. 26, 72:

    paratissime respondere,

    Plin. Ep. 3, 9, 16.
    2.
    păro, āre, v. a. [par], to make equal, esteem equal. *
    I.
    In gen.:

    eodem hercle vos pono et paro: parissumi estis iibus,

    Plaut. Curc. 4, 2, 20.—
    II.
    In partic., to bring to an agreement, arrange with any one:

    se paraturum cum collegā,

    Cic. Fam. 1, 9, 25; cf. Fest. p. 234 Müll.
    3.
    păro, ōnis, m., = parôn, a small, light ship, Cic. poët. ap. Isid. Orig. 19, 1, 20 (ed. Orell. IV. 2, p. 572); Gell. 10, 25, 5; cf.:

    parones navium genus, ad cujus similitudinem myoparo vocatur,

    Fest. p. 222 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > paro

  • 18 ōrnātus

        ōrnātus adj. with comp. and sup.    [P. of orno], fitted out, furnished, provided, supplied, equipped, accoutred: sapiens plurimis artibus: equus, L.: elephantus, N.: naves omni genere armorum ornatissimae, Cs.: Graecia copiis non instructa solum, sed etiam ornata, abundantly furnished.—As subst n.: in aedibus nil ornati, no preparation, T.: Quid istuc ornatist? attire, T.— Adorned, decorated, embellished, handsome: sepulcrum floribus: nihil ornatius.—Excellent, distinguished, eminent, illustrious: omnium hominum homo ornatissume, T.: homo ornatissimus loco, ordine, nomine, honored: versūs, embellished: oratio: locus ad dicendum ornatissimus, admirable.
    * * *
    ornata -um, ornatior -or -us, ornatissimus -a -um ADJ
    well equipped/endowed, richly adorned, ornate; distinguished, honored

    Latin-English dictionary > ōrnātus

  • 19 copiosus

    cōpĭōsus, a, um, adj. [1. copia].
    I.
    Furnished abundantly with a thing, well supplied, having abundance, rich, copious, plentiful, abounding (in wealth, means of living, etc.) (very freq. and class., esp. in prose).
    A.
    In gen.; constr. with abl., ab, or absol.; rarely with gen.
    (α).
    With simple abl. or ab and abl.:

    tu agris, tu aedificiis, tu argento, tu familiā, tu rebus omnibus ornatus et copiosus sis,

    Cic. Cat. 2, 8, 18:

    Arion grandi pecuniā et re bonā multā coplosus,

    Gell. 16, 19, 7:

    oppidum re cibariā,

    id. 7, 1, 8:

    Bruttedius artibus honestis,

    Tac. A. 3, 66:

    locus a frumento,

    Cic. Att. 5, 18, 2.—
    (β).
    Absol. (so most freq.):

    copiosa plane et locuples (mulier),

    Cic. Div. in Caecil. 17, 55:

    urbs,

    id. Arch. 3, 4:

    via copiosa omniumque rerum abundans,

    Nep. Eum. 8, 5; cf.

    stativa,

    Liv. 9, 44, 9:

    patrimonium,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6; id. Rab. Post. 14, 38 al.:

    ingenium facile et copiosum,

    fertile in expedients, rich, Quint. 10, 1, 128:

    ratio loquendi,

    id. 2, 1, 4.— Comp.: provincia, Auct. B. Alex. 43. — Sup.:

    copiosissimum oppidum,

    Caes. B. G. 1, 23: copiosissimus ac sollertissimus hostis, * Suet. Caes. 35:

    cucumeres,

    Plin. 19, 5, 23, § 65.—
    (γ).
    With gen.:

    ager silvestrium caprarum,

    Sol. 11, 11; cf. 1. copis. —
    (δ).
    With ad: quamquam erat provincia minime copiosa ad alendos exercitus, Auct. B. Alex. 42.—
    B.
    In partic., of an orator, or of discourse, rich in language, copious in expression, eloquent:

    homo copiosus ad dicendum,

    Cic. Caecin. 23, 64:

    lingua (opp. inops),

    id. Fin. 3, 15, 51:

    densior ille, hic copiosior in eloquendo,

    Quint. 1, 1, 106:

    oratores,

    id. 12, 5, 5:

    vir,

    Liv. 45, 25, 3:

    multa et varia et copiosa oratio,

    Cic. de Or. 2, 53, 214:

    loquacitas,

    Quint. 8, 2, 17;

    opp. jejunum,

    id. 8, 3, 49.—
    II.
    Existing in rich abundance, copious (very rare):

    liquor putei,

    Phaedr. 4, 9, 7:

    varietas rerum abundat,

    id. 5, 6, 2:

    supellex verborum,

    Quint. 8, prooem. § 28.—Hence, cōpĭōsē, adv. (very freq.), in great abundance, copiously, abundantly, plentifully, copiously provided.
    1.
    In gen.:

    sic copiose in provinciam profectus erat, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 36, § 91:

    large et copiose comparare pastum,

    id. N. D. 2, 47, 121:

    accepti tribus tricliniis,

    id. Att. 13, 52, 2:

    senatorum urna copiose absolvit,

    by a large majority, id. Q. Fr. 2, 4, 6:

    ornatus,

    id. Verr. 2, 4, 27, § 62.—
    2.
    Esp., of discourse, copiously, fully, at length:

    copiose ab eo agri cultura laudatur,

    Cic. Sen. 17, 59:

    copiose et abundanter loqui,

    id. de Or. 2, 35, 151:

    defendere causas reorum,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 191:

    dicere,

    id. N. D. 1, 21, 58; Quint. 1, 4, 5.— Comp.:

    dicere,

    Cic. Or. 4, 14:

    haec omnia exsequi,

    Quint. 9, 3, 89.— Sup.:

    dicere,

    Cic. Clu. 10, 29; id. de Or. 1, 62, 263; id. Off. 1, 1, 4:

    laudare,

    id. de Or. 2, 10, 39:

    defensum esse,

    id. Quint. 28, 87:

    locus tractatur,

    Quint. 2, 4, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > copiosus

  • 20 cōpiōsus

        cōpiōsus adj. with comp. and sup.    [copia], furnished abundantly, well supplied, having abundance, rich, copious, plentiful, abounding: familiae: via copiosa omniumque rerum abundans, N.: stativa, L.: patrimonium: victus: fit causa copiosior, stronger: copiosissimum oppidum, Cs.: tu rebus omnibus: a frumento locus: homines: domus: Bruttidius artibus, Ta.—Of discourse, rich, copious, affluent, eloquent: non copiosus homo ad dicendum: oratio: homo copiosissimus.—Abundant, profuse: liquor (putei), Ph.: rerum varietas, Ph.
    * * *
    copiosa -um, copiosior -or -us, copiosissimus -a -um ADJ
    plentiful/copious/abundant; well supplied/equipped, w/ample resources; prolific; eloquent, w/plentiful command of the language; verbose; rich/wealthy; fruitful

    Latin-English dictionary > cōpiōsus

См. также в других словарях:

  • Well-informed — Well in*formed , a. Correctly informed; provided with information; well furnished with authentic knowledge; intelligent. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • well-found — well′ found′ adj. well furnished with supplies, necessaries, etc …   From formal English to slang

  • well off — adjective 1) her family s very well off See well to do 2) the prisoners were relatively well off Syn: fortunate, lucky, comfortable; informal sitting pretty 3) the island is not well off for harbors Syn …   Thesaurus of popular words

  • well off — ▶ adjective 1 her family s very well off.: See well to do. 2 the prisoners were relatively well off: FORTUNATE, lucky, comfortable; informal sitting pretty. 3 …   Useful english dictionary

  • well-informed — a. Correctly informed, provided with information, intelligent, well furnished with knowledge …   New dictionary of synonyms

  • well-found — /wel fownd /, adj. well furnished with supplies, necessaries, etc.: a well found ship. [1300 50 for earlier sense welcome ; ME] * * * …   Universalium

  • well-heeled — /ˈwɛl hild / (say wel heeld) adjective Colloquial wealthy; prosperous. Also, (especially in predicative use), well heeled /wɛl ˈhild/ (say wel heeld). {from 19th century US slang well heeled equipped, especially furnished with a weapon; in this… …  

  • well-informed — adjective Furnished with sufficient, correct knowledge …   Wiktionary

  • well-appointed well-found — furnished furnished adj. provided with necessary furnishings; used especially of rented apartments having furniture included in the rental price; as, a furnished apartment. Opposite of {unfurnished}. [Narrower terms: {stocked, stocked with ;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • furnished — adj. provided with necessary furnishings; used especially of rented apartments having furniture included in the rental price; as, a furnished apartment. Opposite of {unfurnished}. [Narrower terms: {stocked, stocked with ; {appointed}; {well… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • furnished — adj. ADVERB ▪ fully ▪ The apartment is fully furnished. ▪ partially, partly ▪ beautifully, comfortably, elegantly …   Collocations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»